Uill, sin agad e, tha na geamaichean seachad.

Tha an samhradh a’ crìonadh gu slaodach agus cha bhi bacadh air sin, gu h-àraidh ann an Inbhir Narann. Carson? Uill Disathairne seo chaidh bha na geamaichean gaidhealach a‘ gabhail àite agus a h-uile bliadhna chluinnear an abairt, ‘Uill, sin agad e, tha na geamaichean seachad. ’
Tha mòran den bheachd gum bi na làithean grianach sona seachad an dearbh mionaid a thèid na geamaichean an dùnadh. Uill a dh’aindeoin sin tha dathan rim faicinn fhathast agus bha teas na grèine gu math làidir an-diugh. ‘S e deagh naidheachd a bh’ ann an sin airson mo chuid tomàtothan agus piobaran agus tha dùil agam fhathast gum bi rudeigin air a’ mhaois a shìol mi am bliadhna.
Chan eil a h-uile càil seachad ach tha an t-àm as fheàrr seachad agus a thaobh gàirnealaireachd chan bhi dad sam bith cinnteach a-nis.
A bheil beachd agad, uill carson nach chuir a-steach e? Chan eil agad a bhith nad bhall de Blogspot airson sin a dhèanamh a-nis, dh’fhosgail mi an goireas seo dhan a h-uile duine a-nis. Faodaidh tu ainm a chruthachadh air do shon no dìreach ‘gun ainm’ a chur a-steach.

Uill tha saidheans ag innse dhuinn...

Bha sinn greis shìos ann an Somerset. Fhuair sinn àite-campachaidh faisg air Glastonbury Tor agus choisich sinn suas gus a choimhead air a’ ghrèin a’ dol fodha. Abair sealladh a bh’ ann, taobh thall a' Chaolais Bhristol bha i ga faicinn a’ dol às an t-sealladh air cùl cnuic cuimreach air choireigin. Mu cuairt oirnn bha feadhainn eile a’ gabhail an aon cothroim. Cha mhòr nach robh mo shùilean a’ creidsinn maise na tìre. ‘S e àite gu math math sònraichte a th’ ann agus chan eil e tric a bhios mi a’ dol dhan taobh an iar-dheas Shasainn ach gu dearbh chan eil sgrìob shìos an sin coileanta gun streap suas an Tor.

Co-dhiù chuala mi còmhradh eadar seann hippi agus nighean mus do dh’ fhalbh sinn.
“ ‘S fhada bho nach fhaca mi thu, càite an robh thu?” Dh’ fhaighnich an t-seann hippi dhi.
“ Bha mi shuas ann an Innse Gall,” fhreagair an nighean.
“ An do chòrd sin riut?”
“Chòrd gu dearbh, ach bha an aimsir dìreach sgriosail. Bha mi aig na Tursachan ceithir làithean agus bha e math a dh’ aindeoin an uisge agus na gaoithe. Aon rud a bha a’ bualadh orm, chan fhaca mi a riamh a leithid de bhoghannan-frois. Bha fear aca a h-uile còig mionaid.
“Tha fhios agam,’ thuirt an duine, ‘ ‘s e sin far am faigh thu iad as t-samhradh. Tillidh iad as t-fhogar.’
Bha sin a chuid eòlais seachad agus chuir e a didgeridoo gus a bhillean agus thoisich am fuaim bhon mhòr-thìr eile a’ sgaoileadh sìos dhan an tìr iosal agus ann an dòigh neònach smaoinich mi gur ann àite fhèin a bha e.

‘S e seòrsa Ierusalem ùr a th’ ann an Glastonbury gu mòran. Baile far a bheil mòran a’ tighinn ri chèile agus tha amas aig feadhainn a bhith a’ togail taigh-solais gus am bi a’ sealltainn dhan mhòr chuid againn rathad eile. Feumaidh mi ag ràdh gu bheil mi a’ smaoineachadh gu bheil amas aig feadhainn eile a bhith a’ reic criostalan agus a leithid aig a’ phris as àirde a ghabhas eadar seo agus ge b’ e an rathad eile gan toirt. B’ fheàirrde dhuibh le botail scrumpy saoilidh mi ach tha taghadh mòr agad ma bhios tu a’ lorg cuimhneachan eile.

Uill tha saidheans ag innse dhuinn dè a th’ ann am bogha-frois agus dè a tha ga chruthachadh agus tha a mhòr-chuid ga chreidsinn gun ceist sam bith. Bha an t-seann hippi a’ cumail a-mach ge-tà, gur e seòrsa creutairean a bh’ annta – creutairean a bhiodh comasacha dhèanamh imrich aig àm a bhiodh freagarrach dhaibh. Bha sin an seòrsa smaoin a bha a’ stiùireadh mhic an duine san t-seann aimsir nach robh? Gheibh thu fhathast coimhearsnachdan san t-saoghal far a bheil muinntir fhathast buailteach a bhith gabhail suim sa leithid. Leis a sin dè tha ceàrr le dè a bha an hippi a’ creidsinn no a’ feuchainn a thoirt a chreidsinn air mullach an Tor.