Fo smùid nan ceudan a rithist

‘S e oidhche-haoine a th’ann ‘s tha daoine trang air an t-sràid àrd, a chuid mhòr aca òg ‘s a lorg spors. Cha gabh innseadh le cinnt dè a bhios an dàn dhaibh a nochd. Bidh iad a’ gabhail deoch ‘s math dh’ fhaodaite beagan cuid dhiubh drugaichean an cois cuideachd. ‘S e baile àbhaisteach ann an Roinn Eòrpa a th’ann an sin ‘s bidh feadhainn a gabhail cuairt as an ciall air stuth nach robh fiù ‘s na hippies eòlach air: tha mòran as ùr ri reic sna làithean seo.
Mar as tric bidh a h-uile fear aca a bhith dol dhachaigh gun cus trioblaid no cron a’ tighinn orra. Uaireannan brisidh iad uinneag no botail ‘s chan eil sabaid beag seachad orra aig amannan. Nì iad ùpraid ma bhios cothrom aca ach ged a bhiodh iad mi-mhodail tha crìochan aca, tha riaghailtean aca ri leantainn. Tha fhios aca mar eisimpleir far a bheil na camarathan CCTV ‘s far am biodh am poileas gan feitheamh ‘s dè tha ceadaichte mus tèid do chur ann an sàs.
Tha e math a bhith òg ‘s as a chiall ann an àite no coreigin ‘s beagan cunnairt na luib cuideachd – an robh thusa a riamh mar sin?. Nach e math a bhith òg! Chan eil sin ri ràdh gu bheil a h-uile càil a bhith ruith mar bu chòir a thaobh daoine a tha fo bhuaidh deoch ‘s chan eil a h-uile duine a tha an sàs fòirneirt na òigridh idir idir. Leugh mi an dè mu dheidhinn rudeigin uabhasach a chaidh a thachairt ann an Inbhir Narann. Sgrìobh mi aithris sa Ghàidhlig a dh’ aithghearr.