Bha deoch mhòr orra ach cha robh leisgeul sam bith a bh' ann an sin

Ghabh ceithir fir deoch ann an taigh seinnse ann an Inbhir Narann. Thàinig tè a bha eòlach orra a staigh ‘s thuirt i riutha gun tug fear diazepam dhi ‘s a nuair sin rinn e drabastachd oirre. Chuir iad romhpa gun toireadh iad ceartas air. Chaidh iad a-mach an taigh-seinnse ‘s chuir iad an aghaidh air an taigh aige. Bhris iad a-steach an taigh. Bha fhios aig an duine fo amharas dè a bha a’ dol a tachairt ‘s bhachlach e e-fhèin air an làr fad ‘s a bha na buillean a’ tuiteam air. Fhuair e breaban ‘s dòrnan mun chairt a chinn ‘s chaidh a dhroch goirteachadh
Nuair a bha iad deiseil bha comharrachan air a cheann aig b’ e air a bhodhaig a bha an cron na bu miosa. Theich an duine chun nan nàbaidh aige, a’ leigeil fuil gu dona.
Bha e greis san ospadal leis na leòntan a d’ fhuair ach a bharrachd air sinn thug an fiabhras-cleibhe air mar bhuaidh na h-ionnsaigh.
Chaidh an iomairt seo air adhart fo bhuaidh deoch gun teagamh ‘s tha e sealltainn de cho faisg a tha sin uile bho ain-riaghailt nuair a thèid ciall a-mach as an uinneig le deoch.
Chaidh an cur sa phrìosan, dithis aca airson dhà bhliadhna ‘s an dithis eile airson fichead mìosan an urra.
Bha iad 38, 27, 35 ‘s 30 bliadhna a dh’ aois ‘s bidh iad beagan nas sinne nuair a thilleas iad do na sràidean Inbhir Narainn. Cnàmhaidh iad a cìre airson greis ‘s math dh’ fhaoidte an ath turas a thachair rudeigin mar sin bidh iad comasach fuasgladh eile a chur air a’ ghnothaich.
Chuir sin nam chuimhne na ‘Stranglers’ ‘s an t-òran aca ‘No more heroes’ nuair a leugh mi mu a dheidhinn anns an, ‘Press and Journal.’