A’ chiad soirbheachadh aig Iomairt Goc ll

Thàinig iomradh a-steach dhan GOCHQ gun robh trioblaid sa phrìomh sràid An t-ath Leathann le deugairean a bha leughadh Gàidhlig a bha caran mi-GhOChal. Cha robh e fada gus an chuir iad cuisean air dòigh. A rèir coltais bha leth-breac den Phress & Journal sa làmhan an truaghan seo nuair a ghlac GOC e.

Tha mise caran coma mu dheidhinn na GOC’s ach tha feadhainn eile ga dheasbaid gu feargach. Tha mi dìreach taingeil gu bheil Gàidhlig fhathast beò ‘s tha cothroman fhathast a bhith ga bruidhinn. Feumaidh mi a ràdh cuideachd, gu bheil dhomhsa, chan eil pìosan dhen litreachadh Gàidhlig a dhèanamh mòran ciall Goc’s ann no às. Bidh mi a’ cumail orm ga sgrìobhadh ge-tà (no feuchainn ri sin a dhèanamh), cho fad’s a bhios mi beò.

Thachair smuain caran gòrach orm an-dè. Shaoil gur robh e seachd uairean sa mhadainn ann am Paris ‘s bha na Frangaich uile air dùsgadh. Le uabhas orra gu bhith faighinn a-mach nach robh ach an ‘è’ ann a-nis. Bha an samhradh aca air tionndaidh gu l’ètè.
Tha mise làn den bheachd gum biodh an Académie Français shìos an rathadh airson rendez-vous le Madame Nic Ghuillotine cho fad’s a ghabhas. Gabh mo leisgeil, chan eil mòran ciall ri fhaighinn air a’ bhlog seo o àm gu àm.