Uill shìos aig an tràigh ‘s abair dathan lag geamhrachail air

Chaidh mi shìos dhan tràigh an-raoir airson a’ coimhead air a’ ghrian a’ dol fodha. Nas tràithe thuirt roimh-innse na sìde gum biodh e fuar ‘s cha chreid mi nach bi reothadh ann. Mus tèid mi dhan tràigh chòmhdaich mi mo chuid chourgettes. Cha robh coltas toilichte orra fhathast an diugh as dèidh an aimsir a bh’ againn. Nan chailleadh mi iad cuiridh sinn dragh mòr orm oir tha ‘s e glasraich gu math feumail a th’ann ‘s buannachaidh mìosan gu leòr bhuapa. Cha do nochd mo phònair-ruith fhathast, tha an talamh ro fhuar cuideachd. Tha a’ ghrian a’ deàrrsadh uaireannan ach nach e a’ fàs fuar fad na-oidhche agus ‘s e samhradh truagh a th’againn gus an ire seo co-dhiù.
Uill shìos aig an tràigh ‘s abair dathan lag geamhrachail air fàire ‘s bha mi taingeil gun do chuir mi romham m’ ad a chuir orm. Thog mi dealbh ‘s rinn mi greasad orm dhachaigh.