leabhar a tha mi a' leughadh

Tha mise air a bhith leughadh leabhair a chaidh a mholadh dhomh le Fionnlagh. Leabhar ris an canar, ‘The Green Book of Language Revitalisation in Practice.’ Tha an leabhar seo uabhasach fhèin inntinneach agus gu ruige seo leugh mi mòran a tha a’ còrdadh rium. Seo beachd a tha aig Leanne Hinton bho Oilthigh Berkeley sna SA. (Rinn me eadar-theangachaidh agus tha mi an dòchas nach eil e ro robach).

‘San fharsaingeachd, tha call cànain na phàirt de chall chultarach agus siostam eòlas slàn, a’ gabhail a-steach siostaman feallsanachd, seanachas agus traidiseanan ciùil, siostaman eòlais àrainneachd, eòlas leighis agus dòighean culturach cudromach agus sgilean ealaine. Dh’fhaodadh an saoghal pàirt cudrom de shuim eòlas mhic an duine a chaill a h-uile turas a tha cànan a’ tighinn gu crìoch. Dìreach mar a tha mac an duine ga chur ann an cunnart tro sgrios iomadachd ghnè, nach faodadh sinn a bhith gar cur ann an cunnart tro sgrios siostaman iomadachd eòlais.

Dhomhsa ‘s e fìor dheagh bheachd a th’ ann an siud. Ma bhios sinn airson cànainean a shàbhaladh nach bu choir dhuinn a bhith faighneachd carson a tha an t-siostam againn (‘s e sin ri ràdh dòigh bheatha agus eaconamaidh nan dùthchannan beartach) a’ dèanamh uiread de sgrios air an a h-uile càil. Nach bu choir dhuinn a bhith smaoineachadh air freagairtean beagan a bharrachd taobh a-muigh a’ bhocsa? Ann a bhith a’ strì airson mion-chànain an e sin a’ ciallachadh gu bheil sibh a’ strì airson saoghal eile? Saoilidh mise gu bheil