Rinn mi sgrìob air an eadar-lìn

Cha robh mòran air telebhisean an raoir ‘s mar sin rinn mi sgrìob air an eadar-lìn Ghàidhlig. Bha mi a’ lorg brosnachadh air loidhne ach cha robh dad inntinneach ri faicinn. Chan fhaca mi mòran air na làraichean as annsa leam. Dh’ fhaoidte gun robh a h-uile duine trang no sgìth leis an obair a bh’ aca. Chaidh teachdaireachd no dhà a dh’ fhoillsich am broinn a’ bhùird bhràth aig Savegaelic.org. Cha robh ùidh agam annta nuair a leugh mi iad. Agus an uair sin chaidh mi a-null dhan làrach Ghearmailtich ‘s bha Michael Klevenhaus air tòiseachadh cuspair ùr mu dheidhinn an aimsir neònach a th’ againn an-dràsta.
O chionn greis chuala mi bheachd air rèidio bho fhear-eòlais a’ cumail a-mach gu bheil sinn a-nis beò ann an àrainneachd taobh a muigh nàdar ‘s a h-uile aimsir a th’againn dìreach rudeigin a tha a’ dol air adhart fo bhuaidh a’ ghnìomhachd mhic an duine.
Ma rinn sinn i, gun teagamh chan eil smachd againn oirre Dè a thachras a nis? Am bu chòir a h-uile duine a tha faisg air bruaich na h-aibhne a bhith gluasad gu àite nas àirde? Chan urrainn dhuinn ag ràdh le cinnt ach thòisich an deuchainn a rinn sinn ‘s tha chan eil càil fhios againn dè a ceann-uidhe. Agus chan eil fìor ùidh againn ris an àrainneachd a’ sàbhaladh ‘s tha sinn a ‘dol gu cogaidh airson an ola air fhàgail. Chan eil ach luchd-cleachdadh a th’ annainn an diugh. ‘S e sin an creideamh a tha gar riaghladh – creideamh a tha gu tur an aghaidh am bearteas den àrainneachd a tha fhathast faisg air a h-uile doras againn.
‘rant over’, mar a chanas iad.